Parocja perska (Parrotia persica) rośnie na południowy zachód od Morza Kaspijskiego – w północnym Iranie i na terenach dawnego ZSRR.
OPIS:
Nazwą „żelazne drzewo”, ang. „Ironwood”, w różnych rejonach świata określa się dziesiątki gatunków drzew o szczególnie twardym drewnie. W Europie tym mianem określana jest parocja perska.
Parocja jest bliską kuzynką oczarów. Na pierwszy rzut oka podobna, osiąga znacznie większe rozmiary: nisko rozgałęzione lub wielopniowe drzewo może mieć u nas po stu latach nawet kilkanaście metrów wysokości. Efektowna o każdej porze roku:
-wczesną wiosną, jeszcze przed rozwojem liści kwitnie.
-latem wyróżnia się zdrowymi, lśniącymi liśćmi.
-efektownie wyglądają oczaropodobne rogate owoce – czasem parocje owocuje bardzo obficie.
-najefektowniejsza jest bez wątpienia jesienią, podczas przebarwiania liści. Mogą one przybierać kolory od słomkowego, przez pomarańczowy do fioletowoczerwonego – zawsze bardzo czyste barwy.
-w okresie bezlistnym zwraca uwagę lśniącą, gładką korą pnia i konarów.
UPRAWA:
Odporna na mrozy i suszę, doskonale rośnie w miastach jako drzewo uliczne. Znosi ocienienie, ale najładniej przebarwia się na stanowiskach słonecznych. Nie lubi gleb wapiennych i wysokiego poziomu wód gruntowych.
Rośnie bardzo powoli.
