Błotnia leśna (nyssa, kląża) (Nyssa sylvatica) rośnie we wschodniej połowie Stanów Zjednoczonych i w Ontario w Kanadzie.
OPIS:
W amerykańskich lasach błotnie leśne osiągają 25 metrów wysokości. Uprawiane jako drzewa ozdobne, gdy nie muszą ścigać się do światła, nyssy miewają metrów najwyżej kilkanaście. Młode drzewa mają regulrną stożkowatą koronę, prosty pień i charakterystyczne poziomo rozpostarte gałęzie. W starszym wieku korona staje się zaokrąglona, gałęzie przewisają.
Liście błotni rozwijają się wiosną późno, mają 7-15 cm długości. Latem ciemnozielone i lśniące, jesienią przepięknie (zdaniem wielu ładniej niż parocje) przebarwiają się na jaskrawe kolory: dominują różne odcienie czerwonego, w miejscach ocienionych bywają pomarańczowe i żółte. Do niezwykle efektownej jesiennej szaty błotni nawiązuje jej łacińska nazwa – Nyssa sylvatica znaczy „rusałka (nimfa) leśna”.
W maju i czerwcu błotnie kwitną – małe i niepozorne kwiatki zebrane w główkowate kwiatostany nie mają wartości zdobniczej, ale są bardzo nektarodajne. Pozyskany z nich miód jest podobno wyjątkowo smaczny.
UPRAWA:
Błotnie – nomen omen -najbardziej lubią gleby wilgotne a nawet mokre, doskonale czują się nad wodą. Nie powinno się ich jednak sadzić w zagłębieniach terenu do których może spływać woda z topniejącego śniegu lub po opadach deszczu. Dłuższe zalanie korzeni taką stojącą wodą może się skończyć dla pięknego drzewka źle…
Można sadzić błotnie również na glebach suchych, jednak w takich warunkach będą rosnąć bardzo powoli i pozostaną drzewkami kilkumetrowymi.
Mroźne zimy im nie straszne, mogą jednak cierpieć od późnych przymrozków – zwłaszcza w młodości.
Gleba powinna być lekko kwaśna, na glebach wapiennych błotnie rosną źle.
