Szczęślin późny (Clerodendrum trichotomum) (polska nazwa „nieszczęśliwa”, kleros to po grecku przeznaczenie, los) występuje w południowo-wschodniej Azji i w Japonii.
OPIS:
Tam, skąd pochodzi wyrasta w kilkumetrowe drzewko.
W Polsce, jeśli niezabezpieczany, zwykle zachowuje się jak bylina – marznie do granicy śniegu i w jesieni osiąga najwyżej 1.5 metra wysokości.
Sadzić szczęśliny warto ze względu na pojawiające się od sierpnia do października pachnące kwiatki (Kwitną nawet te rośliny, które zimą zmarzły do gruntu!). Pojedynczy kwiat ma 3 cm średnicy, skupione są w wiechy około 20-centymetrowej długości.
Niestety, u nas szczęśliny rzadko zawiązują owoce. Ich niezwykły kształt i barwy dały początek angielskiej nazwie Harlequin glory, co można przetłumaczyć jako duma, chluba, albo aureola (czapka) arlekina.
Odmiana Fargesa, w porównaniu z typowym jest:
-odporniejsza;
– ma nieco mniejsze, prawie nagie liście;
-słabo zaczerwienione, prawie zielone działki kielicha.
UPRAWA:
Typowe szczęśliny późne polecam jedynie do najcieplejszych rejonów i uprawy pojemnikowej. Szczęśliny odmiany Fargesa (C. t. var. fargesii) są znacznie odporniejsze, niemniej je też należy sadzić w ciepłych, słonecznych miejscach.
Wskazane okrywanie na zimę – im lepiej przezimuje, tym wcześniej zacznie kwitnąć i większe będzie prawdopodobieństwo zawiązania efektownych owoców.
