Orzech szary (Juglans cinerea)

Orzech szary (Juglans cinerea) rośnie we wschodniej części Stanów Zjednoczonych.

OPIS:
   Orzech szary uznawany jest za najszybciej rosnące drzewo ze wszystkich jakie można bez zastrzeżeń uprawiać w Polsce. W lasach osiąga 25 metrów wysokości, swobodnie rosnący jest niższy, pokrój ma zupełnie inny niż jego bliski, bardziej znany kuzyn orzech czarny (Juglans nigra). Orzech szary rosnący na słonecznym stanowisku zwykle ma krótki pień i szeroką, gęstą, kulistą koronę. Jego bardzo duże liście (nawet do 70 cm. długości) złożone są z 11-19 listków. 
   W swojej ojczyźnie jego odmiany są uprawiane jako drzewa owocowe, jest amerykańskim odpowiednikiem europejskiego orzecha włoskiego. Owoce wydłużone do 7 cm. skupione po kilka sztuk, skorupy orzechów twarde i grube – u odmian uprawnych cieńsze. Część jadalna tłusta, smaczna. Jako składnik diety owoce orzecha szarego powodują spadek poziomu cholesterolu. 
   Owocować zaczynają już młode, 5-8 letnie drzewa. 
    W medycynie są stosowane również inne części (kora, okrywy owoców, liście).
   Drewno bardzo cenione, używane przede wszystkim do wyrobu mebli.

UPRAWA:
   Zupełnie odporny na mrozy w całym kraju. Może rosnąć na niemal każdej glebie (niezbyt lubi ciężkie gliny), na dobrych glebach rośnie niezwykle szybko . 
   Piękną, regularną koronę mają orzechy szare rosnące na stanowiskach słonecznych.
   Nie lubi cięcia – jeśli trzeba, to należy go przycinać zimą lub w pełni wegetacji. Nie należy ciąć wiosną – „płacze”. 
   Źle znosi przesadzanie.