Hortensja miękkowłosa (Hydrangea heteromalla)

Hortensja miękkowłosa (Hydrangea heteromalla, czasem Hydrangea xanthoneura lub H. dumicola) rośnie w Himalajach, w Tybecie i w północno-wschodniej części Chin.

OPIS:
   Bardzo rzadka w Polsce, chociaż rośliny nazywane „Hortensja miękkowłosa” spotkać można w ofertach wielu sprzedawców. Najczęściej opatrują tą nazwą piękną ale wrażliwą Hydrangea aspera (której prawidłowa polska nazwa brzmi hortensja kosmata). 
   Prawdziwa hortensja miękkowłosa jest w ojczyźnie wysokim krzewem lub nawet 7-metrowym drzewkiem, w Polsce osiąga ponad 5 metrów wysokości. 
   Najefektowniej, wspaniale, wyglądają hortensje miękkowłose podczas kwitnienia, od czerwca do sierpnia. Liczne, nawet 20-centymetrowej średnicy, kwiatostany złożone są z kwiatków dwojakiego rodzaju: niepozornych kwiatków płodnych i okazałych kwiatków płonnych o średnicy 3-4 centymetrów. Płatki w momencie rozwijania są zielonkawe, następnie przez kilka tygodni śnieżnobiałe, wreszcie stają się czerwonawe. 
   Odmiana hortensji miękkowłosej jaką państwu oferuję nazywa się Hydrangea heteromalla 'Bretschneideri’, po polsku hortensja miękkowłosa odmiana Bretschneidera. Pochodzi z gór w okolicy Pekinu, wyróżnia się większą odpornością, rozpoznać ją można po łuszczącej się papierzasto korze. Stwierdziłem u tych hortensji istotną cechę, o której nie spotkałem żadnej wzmianki w dostępnych źródłach: występują w dwóch odmianach różniących się bardzo kształtem liści i kwiatostanów. Pierwsza ma liście „normalne”, ząbkowane i zaostrzone na wierzchołku oraz płaskie kwiatostany z kwiatami płonnymi regularnie rozmieszczonymi w płaskich baldachach, zwykle przede wszystkim na brzegach. Drugi typ ma liście zaokrąglone, bez ostrego wierzchołka i kwiatostany nieco wydłużone z kwiatami płonymi rozłożonymi nieregularnie.

UPRAWA: 
   Wbrew powszechnie panującej opinii hortensje nie muszą mieć bardzo kwaśnej ziemi. Owszem, zniosą taką, ale najlepiej rosną na glebach o odczynie zbliżonym do obojętnego. Hortensja miękkowłosa jest bardziej niż inne tolerancyjna, zdrowo rośnie nawet na glebach wapiennych, również lepiej niż inne hortensje znosi suszę. 
   Polskie zimy znosi dobrze, podmarza tylko podczas bardzo surowych. Czasami, niestety, cierpi od późnych przymrozków. 
   Bardzo dobrze rośnie w cieniu, ale najobficiej kwitnie posadzona na stanowisku słonecznym.