Grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum)

Grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum)  pochodzi, jak sama nazwa wskazuje, z Japonii.

OPIS:
   Najwyższe w Polsce grujeczniki osiągają 20 metrów wysokości, ale zwykle pozostają drzewkami kilkumetrowymi, często są wielopniowe. 
   Grujeczniki są piękne o każdej porze roku. Przed rozwojem liści gałązki pokrywają się mgiełką drobnych czerwonawych kwiatków. Rozwijające się grujecznikowe listki są czerwonobrązowe i fioletowe, w pełni wegetacji liście mają odcień niebieskawy. Jesienią grujeczniki przebarwiają się na jaskrawe kolory – od żółtego do czerwonego (odcienie czerwonego przeważają zwykle na glebach kwaśnych). 
   Więdnące lub opadające liście grujecznika wydzielają intensywną woń pierników – od tego wzięła się niemiecka nazwa „Japanischer Kuchenbaum” czyli „japońskie drzewo ciastkowe”. 
   Pokrój i wygląd grujeczników zależy bardzo od stanowiska na jakim rosną. W słońcu mają mniejsze liście, skośnie wzniesione gałęzie i regularną stożkową koronę. W miejscach ocienionych liście są większe, długie gałązki przewisają. 
   Bardzo dobrze znosi przycinanie, można z niego tworzyć piękne żywopłoty. 

UPRAWA: 
   Odporny na mrozy, czasem cierpi od majowych przymrozków (marzną młode listki). 
   Doskonale rośnie nawet w głębokim cieniu. Jeśli ma rosnąć na stanowisku słonecznym, to gleba powinna być wilgotna. Na suchej i ubogiej rośnie słabo, ma drobne liście, często gubi je już w końcu sierpnia. 
   Nie lubi przesadzania.